Ivan Goran Kovačić, hrvatski je književnik i publicist (Lukovdol, 21. III. 1913 – okolica Foče, ? 12. VII. 1943). 

Drugo ime uzeo je 1935. kao znak pripadnosti zavičaju. Od 1926. živio je u Zagrebu, gdje se 1932. upisao na studij slavistike (narodne povijesti, jezika i književnosti), ali ga je ubrzo napustio te se posvetio književnom i novinarskom radu. U književnosti se prvi put javio 1929. crticom Ševina tužaljka u listu Omladina, a s V. Jurčićem i J. Hitrecom objavio je 1932. izbor iz pjesama koje je pisao kao gimnazijalac (Lirika 1932). 

Godine 1936. izišla mu je zbirka novela Dani gnjeva, prva i jedina za života objavljena samostalna knjiga. Iste je godine dobio i prvi novinarski posao, a ubrzo je postao urednik kulturne rubrike, prvo u Hrvatskome dnevniku, a zatim u Novostima. 

Neko vrijeme bio je i politički aktivan kao pristaša Radićeve Hrvatske seljačke stranke. Ustaške su ga vlasti nakon uspostave NDH poslale za upravitelja pošte u istočnu Bosnu (Foču), ali ga je M. Ujević zadržao u Zagrebu kao suradnika u Hrvatskome izdavalačkom bibliografskom zavodu. Potkraj 1942. s V. Nazorom otišao je u partizane. Ubili su ga četnici upravo u blizini Foče, kamo je trebao otići kao namještenik. 

Grob mu je ostao nepoznat pa su mnogi u tome vidjeli začudnu koincidenciju s njegovom poznatom pjesmom Moj grob iz 1937., a i s njegovim najpoznatijim djelom, poemom Jama, koja je tiskana posmrtno u Italiji i na oslobođenome teritoriju. 

Zbog tragične smrti Goranov je lik nakon II. svjetskog rata zadobio legendarne obrise, što je znatno utjecalo i na sudbinu njegova književnog djela, kojim se često i manipuliralo u političke svrhe. Na njegov rođendan redovito se održavaju pjesničke svečanosti i dodjeljuje Goranova nagrada.

                                                                                                                                                                                                                Izvor: http://www.enciklopedija.hr